पायथ्याशी शिखर

शिखरावर गेल्यावर कळतं
पायथ्याशी काय सुख असतं
आकाश जरी जवळ भासलं
तरी क्षितिज मात्र दुर असतं

सुर्यही जातो संध्याकाळी
क्षितिजाच्या उदरात विसाव्यासाठी
आपण तरी साधी माणस आहोत
जगतोच मुळी निवारयाच्या शोधासाठी

शिखरावर पोचलं कि पून्हा
परतायचं पायथ्यापाशीच असतं
पायथ्याशी असतांना, कमीत कमी
मनात 'शिखराच' स्वप्न तरी वसतं

प्रश्न असतो तो फक्त
शिखर आणि पायथ्यातल्या अंतरातला
कुणासाठी आनंद वर जाणारया चढावातला
तर कुणासाठी धक्का क्षणार्धात खाली पोचवणारया उतारातला......